​کم شنوایی انتقالی​​​​​​​ (CHL)​​​​​​​

​کم‌شنوایی انتقالی چیست؟​​​​​​​​​​​​​​

کم‌شنوایی انتقالی (Conductive Hearing Loss) به نوعی از کم‌شنوایی گفته می‌شود که در آن صدا به درستی از گوش خارجی و میانی به گوش داخلی منتقل نمی‌شود. به عبارت دیگر، در این نوع کم‌شنوایی، مشکل در گوش خارجی یا گوش میانی وجود دارد که مانع از انتقال مؤثر صدا به گوش داخلی می‌شود.


گوش انسان شامل سه بخش اصلی است:
گوش خارجی (جایی که صدا وارد گوش می‌شود)
گوش میانی (شامل پرده گوش و استخوانچه‌های شنوایی)
گوش داخلی (جایی که صدا به سیگنال‌های عصبی تبدیل می‌شود و به مغز ارسال می‌شود)



در کم‌شنوایی انتقالی، مشکل در انتقال صدا در بخش‌های خارجی یا میانی گوش است، در حالی که گوش داخلی و اعصاب شنوایی سالم باقی می‌مانند.​​​​​​​

علل شایع کم‌شنوایی انتقالی​​​​​​​​​​​​​​

​​​​​​​
چندین علت می‌تواند منجر به کم‌شنوایی انتقالی شود که در ادامه به بررسی برخی از مهم‌ترین آن‌ها می‌پردازیم:

1. تجمع جرم گوش (Earwax Impaction)
یکی از شایع‌ترین دلایل انسداد گوش، تجمع جرم گوش است. این جرم می‌تواند مانع از عبور صدا به گوش میانی شود و باعث کاهش شنوایی گردد.

2. عفونت گوش میانی (Otitis Media)
عفونت گوش میانی به دلیل التهاب و تجمع مایع در گوش میانی ایجاد می‌شود که باعث مسدود شدن راه انتقال صدا می‌شود. این عفونت می‌تواند باعث کاهش شنوایی موقت شود و در صورت عدم درمان، ممکن است به مشکلات جدی‌تری منجر شود.

3. پارگی پرده گوش (Tympanic Membrane Perforation)
آسیب یا پارگی پرده گوش، که معمولاً در اثر ضربه یا عفونت رخ می‌دهد، می‌تواند انتقال صدا را مختل کند. این مشکل ممکن است به کاهش شنوایی منجر شود و در بعضی موارد نیاز به درمان یا جراحی دارد.

4. مشکلات در استخوانچه‌های گوش میانی
مشکلاتی همچون چسبندگی استخوانچه‌ها (Otosclerosis) یا شکستن استخوانچه‌ها می‌تواند مانع از انتقال صدا به گوش داخلی شود. این وضعیت معمولاً به دلیل مشکلات ژنتیکی یا آسیب به استخوانچه‌ها رخ می‌دهد.
​​​​​​​
5. مایع در گوش میانی (Otitis Media with Effusion)
این حالت زمانی رخ می‌دهد که مایع در گوش میانی جمع می‌شود، به‌ویژه در کودکان. این مایع می‌تواند باعث کاهش شنوایی و مشکلات در انتقال صدا به گوش داخلی شود.​​​​​​​​​​​​​​

علائم کم‌شنوایی انتقالی​​​​​​​

بیشتر افراد مبتلا به کم‌شنوایی انتقالی، برخی از علائم زیر را تجربه می‌کنند:
1. کاهش شنوایی، به‌ویژه در فرکانس‌های پایین.
2. احساس گرفتگی یا سنگینی در گوش.
3. صدای خود را بلندتر از همیشه می‌شنوید (autophony).
4. درد گوش در صورت وجود عفونت.
5. در برخی موارد، ممکن است وزوز گوش (Tinnitus) نیز همراه با این نوع کم‌شنوایی باشد.​​​​​​​​​​​​​​

تشخیص کم‌شنوایی انتقالی​​​​​​​​​​​​​​

برای تشخیص کم‌شنوایی انتقالی، متخصص شنوایی‌شناسی یا پزشک گوش، حلق و بینی (ENT) از روش‌های مختلفی استفاده می‌کند:
1. آزمایشات شنوایی مانند ادیومتری برای اندازه‌گیری توانایی گوش در شنیدن صداها.
2. تمپانومتری برای بررسی عملکرد پرده گوش و وضعیت گوش میانی.
3. معاینه گوش (Otoscopic Examination) برای مشاهده شرایط گوش خارجی و میانی.
4. آزمایشات تصویربرداری مانند CT Scan یا MRI در موارد خاص برای بررسی مشکلات ساختاری.​​​​​​​​​​​​​​

درمان کم‌شنوایی انتقالی​​​​​​​

درمان کم‌شنوایی انتقالی بستگی به علت اصلی مشکل دارد. برخی از روش‌های درمانی شامل:
1. استفاده از قطره‌های گوش برای حل مشکلات مربوط به جرم گوش.
2.  آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های گوش میانی.
3. جراحی یا ترمیم پرده گوش در صورت پارگی یا آسیب.
4. عمل جراحی برای مشکلات استخوانچه‌ها مانند Otosclerosis یا Ossiculoplasty.
5. در برخی موارد، ممکن است استفاده از سمعک‌های هدایت هوایی یا هدایت استخوانی برای کمک به شنوایی لازم باشد.​​​​​​​

پیش‌آگهی و نتیجه درمان​​​​​​​

خوشبختانه، بسیاری از موارد کم‌شنوایی انتقالی قابل درمان هستند و در صورت درمان به موقع، شنوایی فرد به حالت طبیعی برمی‌گردد.
تشخیص و درمان سریع این نوع کم‌شنوایی می‌تواند از مشکلات بلندمدت شنوایی جلوگیری کند.​​​​​​​

نتیجه‌گیری​​​​​​​

کم‌شنوایی انتقالی می‌تواند به‌راحتی با تشخیص دقیق و درمان به موقع مدیریت شود. اگر احساس می‌کنید شنوایی شما کاهش یافته است، بهتر است به متخصص شنوایی مراجعه کنید تا به موقع مشکل شما شناسایی و درمان شود.​​​​​​​