کم‌شنوایی حسی‌ عصبی (SensoriNeural Hearing Loss)​​​​​​​​​​​​​​

کم‌شنوایی حسی‌ عصبی چیست؟

کم‌شنوایی حسی عصبی یکی از رایج‌ترین انواع کم‌شنوایی است که زمانی رخ می‌دهد که مشکلی در گوش داخلی (حلزون) یا در عصب شنوایی وجود داشته باشد. این نوع کم‌شنوایی در اثر آسیب به سلول‌های حسی گوش داخلی (حلزون) یا مشکلات در عصب شنوایی ایجاد می‌شود و معمولاً دائم است.​​​​​​​

علل کم‌شنوایی حسی‌ عصبی​​​​​​​

کم‌شنوایی حسی عصبی می‌تواند به دلایل مختلفی ایجاد شود که در اینجا به برخی از مهم‌ترین آن‌ها اشاره می‌کنیم:

1. پیری (Presbycusis)
پیری گوش یکی از رایج‌ترین علل کم‌شنوایی حسی عصبی است که به‌طور طبیعی با افزایش سن در بسیاری از افراد رخ می‌دهد. افت تدریجی شنوایی به دلیل آسیب به سلول‌های حسی گوش داخلی (حلزون) که مسئول دریافت صدا و ارسال آن به مغز هستند.

2. صدای بلند (Noise-induced hearing loss)
قرار گرفتن در معرض صداهای بلند به مدت طولانی یا شنیدن صداهای شدید می‌تواند به سلول‌های حسی گوش آسیب برساند و منجر به کم‌شنوایی حسی عصبی شود. افرادی که در محیط‌های پر سروصدا مانند کارخانه‌ها، کنسرت‌ها یا با هدفون با صدای زیاد کار می‌کنند، بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

3. آسیب به عصب شنوایی
مشکلاتی مانند تومور یا آسیب‌های جراحتی به عصب شنوایی می‌توانند مانع از انتقال صحیح سیگنال‌های صوتی از گوش به مغز شوند. نورومای آکوستیک یکی از شرایطی است که می‌تواند باعث آسیب به عصب شنوایی شود.

4. عوامل ژنتیکی
برخی افراد به طور طبیعی به دلیل مشکلات ژنتیکی یا ارثی به کم‌شنوایی
حسی عصبی مبتلا می‌شوند. این نوع کم‌شنوایی ممکن است از تولد یا در
طول زندگی فرد به‌طور تدریجی بروز پیدا کند.

5. عفونت‌ها و بیماری‌ها
برخی بیماری‌ها مانند آنفلوآنزا، سرخک، یا مننژیت می‌توانند باعث آسیب
به گوش داخلی و به تبع آنکم‌شنوایی حسی عصبی شوند. عفونت‌های
ویروسی نیز می‌توانند باعث آسیب به حلزون گوش و عصب شنوایی شوند.
​​​​​​​
6. داروها و سموم
برخی داروها مانند آنتی‌بیوتیک‌های آمینوگلیکوزید یا داروهای شیمی‌درمانی
می‌توانند اثرات مضر بر روی گوش داخلی و سیستم شنوایی داشته باشند.
​​​​​​​الکل و نیکوتین نیز به‌طور غیرمستقیم می‌توانند باعث آسیب به سیستم
​​​​​​​ شنوایی شوند.​​​​​​​​​​​​​​

علائم کم‌شنوایی حسی‌ عصبی​​​​​​​

1. افت شنوایی تدریجی، به‌ویژه در فرکانس‌های بالا.
2. مشکل در شنیدن صداهای خاص یا گفتگوهای واضح در محیط‌های پر سروصدا.
3. وزوز گوش (Tinnitus)، که ممکن است به صورت صداهای زنگ یا وزوز در گوش‌ها احساس شود.
4. در موارد شدیدتر، ممکن است فرد نتواند گفتگوهای ساده را بشنود و نیاز به تقویت شنوایی داشته باشد.​​​​​​​

تشخیص کم‌شنوایی حسی‌ عصبی​​​​​​​

تشخیص کم‌شنوایی حسی عصبی معمولاً از طریق آزمایشات شنوایی توسط شنوایی‌شناس یا متخصص گوش، حلق و بینی (ENT) انجام می‌شود.
آزمایش‌های رایج:
1. ادیومتری (Audiometry):
تستی که قدرت شنوایی فرد را در فرکانس‌های مختلف می‌سنجد. در این تست، معمولاً کاهش شنوایی بیشتر در مسیر استخوانی (bone conduction) دیده می‌شود.
2. تمپانومتری (Tympanometry):
برای ارزیابی عملکرد گوش میانی و پرده گوش، به‌ویژه در مواردی که شک به عفونت یا مشکلات دیگر باشد.
3. MRI یا CT Scan:
در صورت نیاز، این آزمایشات برای شناسایی مشکلات عصبی یا ساختاری مانند نورومای آکوستیک (تومور روی عصب شنوایی) استفاده می‌شوند.​​​​​​​

درمان کم‌شنوایی حسی عصبی​​​​​​​

متاسفانه، کم‌شنوایی حسی عصبی معمولاً دائمی است، اما با روش‌های مختلف می‌توان شنوایی فرد را تقویت کرد یا بهبود بخشید.
1. استفاده از سمعک
یکی از رایج‌ترین و مؤثرترین روش‌ها برای جبران کم‌شنوایی حسی عصبی، استفاده از سمعک است.
سمعک‌های دیجیتال به طور ویژه می‌توانند صداها را تقویت کنند و به افرادی که دچار کم‌شنوایی در فرکانس‌های خاص هستند، کمک کنند.
2. کاشت حلزون گوش (Cochlear Implant)
برای افرادی که کم‌شنوایی شدید دارند و نمی‌توانند از سمعک‌ها بهره ببرند، کاشت حلزون گوش گزینه‌ای بسیار مؤثر است.
در این روش، حلزون گوش به طور مستقیم سیگنال‌های صوتی را به عصب شنوایی منتقل می‌کند و به فرد کمک می‌کند که صدا را بشنود.
3. پشتیبانی و توانبخشی شنوایی
توانبخشی شنوایی شامل آموزش‌های شنیداری و استفاده از تجهیزات کمکی برای تقویت شنوایی است.
همچنین، درمان‌های روان‌شناختی مانند مشاوره برای مقابله با وزوز گوش و دوره‌های آموزشی برای خواندن لب‌ها نیز در این بخش قرار دارند.​​​​​​​

پیش‌آگهی​​​​​​​

پیش‌آگهی کم‌شنوایی حسی عصبی بستگی به شدت کم‌شنوایی و زمان تشخیص دارد. در صورتی که درمان‌ها به موقع انجام شوند، می‌توان تا حد زیادی از مشکلات شنوایی جلوگیری کرده یا کیفیت زندگی را بهبود بخشید.​​​​​​​

نتیجه‌گیری​​​​​​​

کم‌شنوایی حسی عصبی یک نوع شایع از اختلالات شنوایی است که ممکن است به دلیل عوامل مختلفی مانند پیری، صداهای بلند، بیماری‌ها و علل ژنتیکی ایجاد شود. این نوع کم‌شنوایی معمولاً دائمی است، اما می‌توان با استفاده از سمعک‌ها یا کاشت حلزون گوش کیفیت زندگی افراد را بهبود بخشید.
اگر احساس می‌کنید شنوایی شما کاهش یافته است، بهترین کار این است که به متخصص شنوایی‌شناس یا پزشک گوش و حلق و بینی مراجعه کرده تا تشخیص دقیقی دریافت کنید و بهترین درمان برای شما تجویز شود.​​​​​​​